Σπονδυλολίσθηση

Μετατόπιση (ολίσθηση) του σπονδύλου

Η σπονδυλολίσθηση, είναι η μετατόπιση ενός σπονδύλου μαζί με το σώμα, την απόφυση και των οπίσθιων αρθρώσεων. Το τμήμα μπορεί να ολισθήσει στον επόμενο κατώτερο σπόνδυλο προς τα εμπρός (οπισθιολίσθηση) ή προς τα πίσω (ανάστροφη σπονδυλολίσθηση). Αυτό οδηγεί σε αστάθεια της σπονδυλικής στήλης και συχνά σε πόνο στην πλάτη όχι σπάνια με πόνο που ακτινοβολεί στα πόδια. Ο 5ος οσφυϊκός σπόνδυλος επηρεάζεται συχνότερα από το 80 τοις εκατό, ο 4ος οσφυϊκός σπόνδυλος κατά 15 τοις εκατό. Οι περισσότεροι από τους μισούς πάσχοντες έχουν άτυπα / ασαφή συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα, γι 'αυτό και μόνο μια ακριβής διάγνωση μπορεί να βοηθήσει. Σε περίπου 2-4 τοις εκατό, η σπονδυλολίσθηση παραμένει χωρίς συμπτώματα και συνεπώς περνά απαρατήρητη.

Συμπτώματα της σπονδυλολίσθησης

Η ανάπτυξη από το 1ο εώς το 4ο επίπεδο είναι συνήθως σταδιακή στην σπονδυλολίσθηση. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να επιδεινωθεί ξαφνικά η γενική εικόνα. Κατά κανόνα, στο προχωρημένο στάδιο εμφανίζονται το στρες και ο μακροχρόνιος πόνος. Ανάλογα με την έκταση της σπονδυλολίσθησης, ένα ή περισσότερα νεύρα στο κανάλι του νωτιαίου μυελού / σπονδυλικού σωλήνα μπορούν μακροπρόθεσμα να <<τσακιστούν>> ή να τεντωθούν. Αυτό μπορεί να προκαλέσει νευρική βλάβη εώς το σημείο λειτουργικότητας ενός νεύρου. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να προκαλέσει παράλυση που επηρεάζει τόσο τα πόδια όσο και τη λειτουργία της ουροδόχου κύστης και του εντέρου. Ταυτόχρονα, ο εκφυλισμένος μεσοσπονδύλιος δίσκος (κήλη δίσκου) και η καταπονημένη σπονδυλική άρθρωση (σπονδυλαρθρίτιδα), κάτι που μπορεί μερικές φορές προκαλεί έντονο πόνο. Δεν είναι ασυνήθιστο για τους ασθενείς να αισθάνονται τσούξιμο, μούδιασμα ή / και αδυναμία.

Αιτίες σπονδυλολίσθησης

Κανονικά, η σπονδυλική στήλη σχηματίζει μια ομαλή, ελαφριά καμπύλη S, στην οποία προσαρμόζονται όλες οι γύρω δομές. Στη σπονδυλολίσθηση, ένας ή περισσότεροι σπόνδυλοι μετατοπίζονται από την κανονική τους θέση.

Αυτή η αστάθεια μπορεί να έχει διάφορες αιτίες: Από τη μία πλευρά, οι εκ γενετής παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης προκαλούν τη ολίσθηση των σπονδύλων από τη συνηθισμένη θέση τους. Από την άλλη πλευρά, οι σταδιακές αλλαγές όπως η φθορά, η απώλεια οστού ή προηγούμενα κατάγματα οδηγούν σε μετατόπιση σπονδύλων. Οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία των μεσοσπονδύλιων δίσκων καθώς και η φθορά των σπονδυλικών σωμάτων αποτελούν τη συνηθέστερη αιτία της σπονδυλολίσθησης. Οι προσβεβλημένοι είναι συχνά άνθρωποι μεταξύ του 50ου και του 60ου έτους. Με τα χρόνια, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, οι οποίοι χρησιμεύουν ως απορροφητές κραδασμών μεταξύ των επιμέρους σπονδύλων, χάνουν τη ελαστικότητα και τον όγκο τους. Συμπιέζονται όλο και περισσότερο, ενώ οι συνδέσμοι χαλαρώνουν. Τα τμήματα της σπονδυλικής στήλης γίνονται ασταθή. Το ενιαίο σώμα του σπόνδυλου δεν σταθεροποιείται σωστά πλέον το οποίο επιτρέπει την ολίσθηση του. Οι καλά δομημένοι σύνδεσμοι, μύες και τένοντες επιβραδύνουν την κίνηση καθώς προσφέρουν επιπλέον υποστήριξη.

Σε λίγες περιπτώσεις, μία σπονδυλολίσθηση μπορεί επίσης να προκληθεί από την υπερβολική χρήση της σπονδυλικής στήλης σε ανταγωνιστικά αθλήματα. Οι αθλητές της ενόργανης γυμναστικής και άλμα επί κοντώ είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι σε σπονδυλολίσθηση. Τα σοβαρά τραύματα, όπως τα τροχαία ατυχήματα, μπορούν επίσης να επηρεάσουν σοβαρά τη σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης, προκαλώντας ολίσθηση των σπονδύλων.

Γενικά, μπορούν να διακριθούν τέσσερα επίπεδα σοβαρότητας της σπονδυλικής ολίσθησης (κατηγοριοποίηση κλίμακας Meyerding):

• Βαθμός 1: λιγότερο από 25% μετατοπισμένο
   
• Βαθμός 2: 25 έως 50%
   
• Βαθμός 3: 51 έως 75%
   
• Βαθμός 4: πάνω από το 75% μετατοπισμένο

Διάγνωση σπονδυλολίσθησης

Ακόμα και μια ακτινογραφία δείχνει σαφώς όταν έχει μετατοπιστεί ένας σπόνδυλος. Ωστόσο, αυτό που φαίνεται τόσο καθαρά σε μια τέτοια απεικόνιση είναι συχνά μια σύμπτωση. Εάν ο εξαρθρωμένος σπόνδυλος δεν πιέζει κανένα νεύρο ή απευθείας ένα μεσοσπονδύλιο δίσκο, η ολίσθηση είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς συμπτωματολογία. Μπορεί επίσης να προκαλέσει χρόνιο, βαθύ πόνο στην πλάτη στο κάτω μέρος της πλάτης (οσφυϊκή μοίρα) - ειδικά εάν εκδηλωθεί περαιτέρω βλάβη της σπονδυλικής στήλης και των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Επομένως, η ακριβής διάγνωση απαιτεί μια ολόκληρη δέσμη μέτρων. Πρώτον, είναι φυσικά η λεπτομερής συνέντευξη με τον ασθενή (ιατρικό ιστορικό). Εδώ, τίθεται πρωτίστως θέμα για γνωστές αιτίες ή ανταγωνιστικά αθλήματα. Επιπλέον, γίνεται αναλυτική εξέταση της σπονδυλικής στήλης, συμπεριλαμβανομένου τη στάση του ασθενούς, τον σχηματισμό τμημάτων της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, την αξιολόγηση πυελικού εδάφους και την ένταση του πόνου.

Τεστ λειτουργικότητας και πόνου, διάγνωση CT ή MRI, μέτρηση σπονδυλικής στήλης, EMG και δισκογραφία ολοκληρώνουν την γενική εικόνα για τη διάγνωση της σπονδυλολίσθησης.

Θεραπεία της σπονδυλολίσθησης

Σε μερικές περιπτώσεις οι συντηρητικές θεραπείες είναι επαρκής για την ανακούφιση της δυσφορίας που προκαλείται από την σπονδυλολίσθηση. Εκτός από τη αναλγησία, στοχεύουμε στη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης. Ως μέρος μιας φυσικοθεραπείας, ενδυναμώνουμε τους μύες ή ο ασθενής λαμβάνει προσωρινά ένα κορσέ, το οποίο κρατά την πλάτη στη σωστή στάση. Ωστόσο, η συντηρητική θεραπεία δεν είναι ικανή να θεραπεύσει την αιτία της ίδιας της νόσου (σπονδυλολίσθηση).

Εάν η δυσφορία και ο πόνος παραμείνουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ή εάν υπάρχουν ήδη αποτυχίες, επιτυγχάνουμε την σταθεροποίηση των σπονδυλικών τμημάτων με χειρουργική επέμβαση (σπονδυλοδεσία - σύντηξη). Με αυτή τη χειρουργική μέθοδο, όχι μόνο σταθεροποιούμε την άρθρωση, αλλά και εξαλείφουμε κάθε στένωση που έχει εμφανιστεί, διορθώνοντας τη θέση των ολισθαίνοντων σπονδύλων (επανατοποθέτηση) και ελευθερώνοντας τα συμπιεσμένα νεύρα (αποσυμπίεση).

Η αλληλοσύνδεση της σπονδυλικής στήλης πραγματοποιείται μέσω στοιχείων τιτανίου προκειμένου να σταθεροποιηθούν τα ευκίνητα τμήματα. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, οι βίδες εισάγονται στα σπονδυλικά σώματα υπό γενική αναισθησία και στερεώνονται με τη βοήθεια στοιχείων σύνδεσης.

Μερικές φορές είναι απαραίτητη η αντικατάσταση των κατεστραμμένων δίσκων με μπλοκ οστών, δομές τιτανίου ή πλαστικών τεχνικών δίσκων. Στην σπονδυλολίσθηση πρώτα διορθώνουμε το τμήμα της σπονδυλικής στήλης και στη συνέχεια το σταθεροποιούμε στην ίδια συνεδρία. Λίγους μήνες μετά τη διαδικασία, οι σπονδυλικές αρθρώσεις έχουν συνταχθεί. Έτσι επιτυγχάνεται μία σπονδυλοδεσία του επηρεαζόμενου τμήματος.

Ως αποτέλεσμα, η χαλάρωση εξαλείφεται και ο πόνος μειώνεται σημαντικά. Μόνο τότε υπάρχει άλλη μια ευκαιρία για συντηρητική θεραπεία για την ενίσχυση των μυών της πλάτης. Φυσικά, μετά από μια τέτοια παρέμβαση, οι ασθενείς μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν όλες τις επιθυμητές κινήσεις της πλάτης - συχνά ακόμα καλύτερα από πριν.