Zamknięcie pierścienia włóknistego

Czym jest pierścień włóknisty?

Zanim porozmawiamy o wariancie leczenia zamknięcia pierścienia włóknistego, wyjaśnimy czym jest pierścień włóknisty i rozdarty pierścień włóknisty.

W kręgosłupie dyski leżą jak małe amortyzatory między poszczególnymi kręgami i przejmują funkcję buforową przechwytując wibracje. Mamy w sumie 23 dyski, które są jak poduszki wodne między poszczególnymi kręgami kręgosłupa. Składają się z miękkiego jądra (jądro miażdżyste) i zewnętrznego włóknistego pierścienia (annulus pulposus), który zapewnia niezbędną stabilność. W przypadku trwałego, nieprawidłowego lub nadmiernego obciążenia i zużycia związanego z wiekiem, jeden z tych amortyzatorów może zrezygnować z pracy. Nazywamy to przepukliną dysku (lub wypadnięciem dysku). W takim przypadku galaretowaty rdzeń może uciec i dostać się do kanału kręgowego, ponieważ w włóknistym pierścieniu powstały pęknięcia. Jeśli wyciekająca masa galaretki naciska następnie na korzeń nerwowy, dochodzi do ogromnego bólu, zaburzeń czucia lub porażenia.

Szczególnie narażone są dyski międzykręgowe dolnej część odcinka lędźwiowego (L4 / L5) i (L5 / S1). Dostępnych jest wiele terapii łagodzących ból pacjenta, od terapii zachowawczej po zabiegi mikrochirurgiczne. Większość pacjentów zgłasza doskonałe efekty. Ale niestety u 10 do 15% tych, którzy zostali z powodzeniem operowani, w tym samym miejscu nastąpił tak zwany nawrót. Wiemy, że powtarzające się uwalnianie galaretki z uszkodzonego pierścienia włóknistego oznacza dodatkowy ból i dyskomfort dla wielu pacjentów.

Poza tym: druga operacja nieuchronnie prowadzi do powstania większej ilości blizn, co z kolei może oznaczać (dalsze) ograniczenie już wąskiej i wypełnionej nerwami przestrzeni, co z kolei może wymagać leczenia tych tak zwanych zrostów. Nawet w optymalnych warunkach operacja stanowi ryzyko. Cel jest zatem następujący: „Tyle, ile to konieczne, ale możliwie jak najmniej”.  

Czym jest nawrót?

Oznacza to, że pacjenci pomimo wcześniejszej „udanej” operacji znów odczuwają ból. Ponieważ objawy powracają po tygodniach, miesiącach, lub nawet po latach od zabiegu, pacjenci, ale także chirurdzy, są bardzo rozczarowani. Nawrót (z prawdopodobieństwem od 5 do 10% ponownego pojawienia się) zwykle nie jest spowodowany złym zachowaniem pacjenta lub niewłaściwą techniką chirurgiczną. Postępująca degeneracja i fakt, że pęknięcie w pierścieniu włóknistym wciąż jest otwarte, powoduje odnowienie przepukliny dysku – pierścień włóknisty jest swego rodzaju „bramą”, przez którą może ponownie wydostać się tkanka.

Aby zapobiec wystąpieniu nawrotu, niektórzy chirurdzy zaczynają działać bardziej agresywnie - zamiast po prostu usunąć wystającą tkankę dysku, która naciska na nerwy, wyjmują cały dysk. Problem z tym związany jest następujący: jeśli brakuje dysku międzykręgowego, przyspiesza to zwyrodnienie sąsiednich krawędzi kręgów. W dłuższej perspektywie takie podejście chirurgiczne często powoduje znaczne pogorszenie, a następnie dalsze interwencje, a w najgorszym przypadku zrost.

Lekarze znają ten problem od lat. Jednak próby uszczelnienia tego pęknięcia za pomocą tytanu zawsze pociągają za sobą ryzyko możliwego uszkodzenia nerwu, gdy implant się ślizga lub tworzy niejasny obraz na tomografie z powodu tworzenia się cieni, tak zwanych artefaktów.

Jak dokładnie przebiega zamknięcie pierścienia włóknistego?

Na szczęście nauki medyczne i chirurgiczne są bardzo innowacyjne. Rezultatem tej innowacji jest tak zwana technologia szycia pierścieniem włóknistego. Tak więc pęknięcie pierścienia jest zamykane śródoperacyjnie specjalną techniką szycia. Śródoperacyjnie oznacza, że naprawę pierścienia wykonuje się natychmiast po usunięciu materiału dysku kręgowego - tj. w tej samej procedurze.  

Doświadczeni chirurdzy potrzebują na to około 5-10 minut. Ta rewolucyjna technologia znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo ponownego nawrotu. To nie tylko nowe techniki, ale także nowe materiały, umożliwiają zamknięcie mniejszych lub większych defektów w pierścieniu włóknistym wokół galaretowatego rdzenia. Postępuje się w następujący sposób: po usunięciu incydentu stosujemy specjalną nić po jednej stronie pęknięcia. Za pomocą specjalnych instrumentów nić przechodzi przez drugą stronę pęknięcia i w ten sposób scala. Tak zamykane są pęknięcie. Szew jest tak wytrzymały, że może wytrzymać duży nacisk - do 15 niutonów. 

Klinika Avicenna jest jedną z pierwszych klinik w Niemczech, która stosuje tę specjalną technikę szycia od dłuższego czasu, która znacznie zmniejsza odsetek nawrotów.

Nowa nadzieja dla pacjentów poprzez AnchorKnote

Dzięki nowej technologii AnchorKnote pęknięcie pierścienia włóknistego jest zamykana specjalną techniką szycia śródoperacyjnie, tj. już podczas zabiegu, po usunięciu wystającej tkanki dysku. Doświadczeni chirurdzy potrzebują na to około 5-10 minut. Ta rewolucyjna technologia znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo ponownego nawrotu.

Zalety

Pierścień z włókna jest szczelnie zamknięty za pomocą tej techniki. W ten sposób pierścień z włókien całkowicie się goi i dalszy materiał dysku nie może przeniknąć do kanału. Wstępne badania na mniejszych grupach pacjentów z USA mówią, że w 94% operacji można zapobiec nawrotowi.